Harrigarria da Antonio Puertaren heriotzak izandako eragin mediatikoa. Ezer gutxi dakigu pertsonaia honetaz: bere emazteari tratu txarrak eragin zizkiola, Neira irakaslea koma egoeran utzi zuela eta droga kontsumitzailea zela. Kartzelean denbora bat igaro ondoren ez zitzaion bere egoerari inolako jarraipenik egin, foku guztiak Neirarengan zentratu baitziren. Heroi bilakatu zuten komunikabideek hasieran, eta politikariek ere bere famaz aprobetxatu nahi izan zuten, kontua beste dimentsio batetara eramanez. Baina ez zuen denbora asko iraun gailurrean, eta alkoholarekin izandako arazoen ondorioz babes guztia galdu zuen, baita bere kargu publikoa ere. Puerta berriz itzalean.
Horregatik da hain harritzekoa hil ondoren bere famak irakaslearena islatu izana, hau komara itzultzea bigarren planoan utziz. Morboa eta hedabideen eskrupulu faltak soilik azal dezakete pertsonaia polemiko honekiko interesa, hau merezi izateko ezertxo ere egin ez duenean. Hildakoek eragiten lilura aztertzeko moduko gaia da. Eta interes hau txarra ez bada ere, hala da heriotza gehiegizko arinkeriaz tratatzea, familiaren sufrimentuarekin jokatzeko arriskua baitago.
Morboak komunikabideetan duen lekua mugatu beharreko gauza bat da, baina kontrako bidea darama zoritxarrez. Denak balio omen du ikuskizunaren mesedetan.
No hay comentarios:
Publicar un comentario